Μέσα σε ένα χρόνο η Γαλλία έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε δυο στρατιωτικές επεμβάσεις στο Μαλί και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Γιατί; Επειδή εξαπλώνεται η ισλαμική απειλή; Μα γιατί επιτέλους εξαπλώνεται η ισλαμική απειλή ; Και πως η Γαλλία εξασφαλίζει τόση συναίνεση; Ξαφνικά το κίνημα της ειρήνης βουβάθηκε;
Ένα πλέγμα καλών και κακών συμφερόντων, καλών και κακών δεσμών θέλουν αυτές τις επεμβάσεις και η Γαλλική, η Αφρικανική και η διεθνής κοινή γνώμη τις εγκρίνει ή τουλάχιστον τις ανέχεται.
Η Γαλλία είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της ηπείρου. Καμία άλλη χώρα δεν έχει παρόμοια ικανότητα και ετοιμότητα, επί τόπου, στην Αφρική.
Υπάρχουν αφρικανικές μειονότητες στη Γαλλία που πιέζουν για επέμβαση όταν η χώρα τους πέσει σε κακά χέρια και Γαλλικές μειονότητες στην Αφρική που υπολογίζουν στην προστασία της μητρόπολης. Πολλοί Αφρικανοί καταριόνται την αποικιοκρατία αλλά ταυτίζονται με κάποια άλλη πλευρά της Γαλλίας , π.χ. την αριστερά ή δέχονται το Γαλλικό στρατό γιατί οι παππούδες τους πολέμησαν στο στρατό του Ντε Γκώλ.
Η Γαλλική γλώσσα αποτελεί ισχυρό δεσμό. Ο Γάλλος στρατιώτης διαβάζει τις πινακίδες και τους χάρτες και μπορεί να μιλήσει στους ντόπιους. Η Γαλλία έχει πανεπιστήμια και ινστιτούτα που μελετούν την Αφρική και όπου μελετούν οι Γαλλόφωνες Αφρικανικές ελίτ. Αυτές οι ελίτ προσδοκούν πάντα κάτι από τη Γαλλία, θετικό ή αρνητικό.
Η Γαλλία έχει μεγάλες επενδύσεις και πλούσιες εμπορικές σχέσεις με την Αφρική. Παράγει για παράδειγμα μεγάλο μέρος του ηλεκτρισμού της από πυρηνική ενέργεια και η AREVA χρειάζεται ουράνιο. Λένε ότι ο ορυκτός πλούτος είναι η κύρια αιτία για το πραξικόπημα και την επέμβαση στην Κεντρική Αφρική. Όμως όλοι όσοι έχουν business στην Αφρική, καλοδέχονται τον Γάλλο χωροφύλακα. Οι αδιάκριτες ισλαμιστικές επιθέσεις εναντίον κάθε ξένου έχουν σφυρηλατήσει την διεθνή ενότητα! Έτσι προκύπτουν οι ομόφωνες αποφάσεις του συμβουλίου ασφαλείας. Η Γαλλία - αντίθετα με τον νεότερο Μπους - επεμβαίνει με την έγκριση των περιφερειακών οργάνων, της Αφρικανικής Ένωσης, της ΕΕ και του ΟΗΕ. Άγγλοι και Γάλλοι συνεργάζονται.
Υπάρχει πάντα και το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον μερίδας του Γαλλικού λαού, η φιλάνθρωπη πλευρά του ιμπεριαλισμού (sic) όπως εκφράζεται από οργανώσεις του τύπου Medecins Sans Frontieres με αδιαμφισβήτητη προσφορά στους φτωχούς και τους άρρωστους. Ούτε αυτοί ανέχονται μια ισλαμική εξουσία και καλωσορίζουν τις επεμβάσεις.
Στους κακούς δεσμούς περιλαμβάνονται οι παράνομες αμφίδρομες οικονομικές ροές για τη στήριξη προεκλογικών αγώνων, κυβερνήσεων και εφημερίδων, οι “πελατειακές” δαπάνες των πολυεθνικών και όλα τα σκοτεινά κυκλώματα της λαθρεμπορίας ναρκωτικών, ανθρώπων και μαύρου χρήματος που δυστυχώς αποτελούν πάντα μέρος της συνολικής μήτρας των “διεθνών” σχέσεων. Και αυτοί οι “Κύριοι” έχουν συμφέροντα και δουλειές να υπερασπιστούν όταν μια ισλαμιστική οργάνωση καταλαμβάνει την πρωτεύουσα μιας χώρας και θέλει να επιβάλει τους δικούς της νόμους. Το μέτωπο υπέρ των επεμβάσεων είναι ευρύτατο! Τι θα γινότανε ο Γαλλικός στρατός, το ΝΑΤΟ και όλοι οι πολέμαρχοι χωρίς αυτούς τους βαρβάρους ;
Τέλος στην συγκεκριμένη συγκυρία τα εσωτερικά αδιέξοδα του Φρανσουά Ολάντ αυξάνουν τον ενθουσιασμό του για αποφασιστική δράση στο εξωτερικό, όταν υπάρχει και η έγκριση της κοινής γνώμης, ενώ συγχρόνως ψύχραιμες μακροπρόθεσμες γεω-στρατηγικές σκέψεις δίνουν προτεραιότητα στην ανερχόμενη ήπειρο.
Πως όμως ξαφνικά εξαπλώνεται η ισλαμική απειλή και φυτρώνει εκεί που δεν είχε εμφανιστεί μέχρι σήμερα ;
Η ισλαμική απειλή στο Μαλί μοιάζει να είναι παιδί της επιχορηγημένης “επανάστασης” στη Λιβύη. Οι άνεργοι ισλαμιστές εξασφάλισαν κάποια χρηματοδότηση, ακούμπησαν στους νομάδες του βόρειου Μαλί (που είχαν πραγματικά προϋπάρχοντα προβλήματα και αποσχιστικά όνειρα) και σε μια φτωχή χώρα, 15 εκ. κατοίκων, με υποτυπώδη στρατό και διοίκηση έφτασαν μέχρι την πρωτεύουσα!
Στην Κεντρική Αφρική, μια φτωχή μεσόγεια χώρα, 4,5 εκ. κατοίκων, με πολλά ορυκτά, έγινε πραξικόπημα τον Μάρτιο του 2013. Στην πρωτεύουσα υπήρχαν Γάλλοι και Νοτιοαφρικανοί στρατιώτες. Οι Νοτιοαφρικανοί πολέμησαν και είχαν 13 νεκρούς. Οι Γάλλοι δεν έκαναν τίποτε. Οι πραξικοπηματίες υποσχέθηκαν να αναθεωρήσουν τις κινεζικές συμβάσεις και να ζητήσουν Γάλλους και Αμερικάνους εκπαιδευτές για το στρατό τους. Αν δεν τους υποστήριξαν οι Γάλλοι, σίγουρα τους ανέχτηκαν. Η θρησκευτική διάσταση μοιάζει να προέκυψε σταδιακά καθώς η χώρα βυθιζόταν στο χάος. Οι πραξικοπηματίες δεν ήταν ισλαμιστές, αλλά ήταν κυρίως μουσουλμάνοι και ήταν εγκληματίες και πλιατσικολόγοι. Οι μουσουλμάνοι αποτελούν μόνον 15% του πληθυσμού της χώρας. Το μουσουλμανικό Τσαντ υποστήριξε το πραξικόπημα. Αυτό είχε συμβεί και σε προηγούμενα πραξικοπήματα αλλά για πρώτη φορά εγκαταστάθηκε μουσουλμάνος πρόεδρος και αποδείχτηκε ανίκανος να ελέγξει τους εγκληματίες. Μέσα σε 9 μήνες ανωμαλίας ξεπήδησαν χριστιανικές οργανώσεις αντίστασης, άρχισαν τις αντι-σφαγές και προέκυψε ανθρωπιστική κρίση και κίνδυνος γενοκτονίας. Τα μέσα μιλούν για 2 000 νεκρούς και 1 εκ. πρόσφυγες.
Σε μια ευρύτερη κλίμακα βέβαια η ανεργία των μαχητών της Λιβύης, η αδράνεια της Γαλλίας ή οι ανταγωνισμοί της με τους Κινέζους ή η πολιτική βλακεία των πραξικοπηματιών, δεν μπορούν να εξηγήσουν την άνοδο των θρησκευτικών εντάσεων σε όλο τον κόσμο. Οι χιλιάδες που τυλίγονται στις βόμβες και θυσιάζονται δεν είναι παιδιά μιας τυχαίας συγκυρίας αλλά μιας καθολικής κρίσης που δυστυχώς περιλαμβάνει και την αποτυχία της αριστεράς να πείσει και να δείξει ότι σε αυτόν τον υλικό κόσμο και όχι σε κάποιον άλλο θεολογικό, υπάρχει αποτελεσματική και δίκαιη λύση. Τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού αλλά και η αποτυχίες του σοσιαλισμού άνοιξαν το δρόμο στο Ισλάμ.
H κατάληξη της Γαλλικής επέμβασης στο Μαλί θεωρείται θετική. Μέσα σε λίγους μήνες έγιναν νομιμοποιητικές εκλογές και ο Φρανσουά Ολλάντ εμφανίστηκε σε ανοιχτό στάδιο με 20 πρωθυπουργούς και προέδρους της περιοχής να γιορτάσει την επιτυχία. Πάντως παραμένουν 1000 από τους 4000 Γάλλους στρατιώτες, δεν είναι άνεργοι και προβλέπεται και η αποστολή ευρωπαϊκής Γάλλο-Γερμανικής δύναμης.
Η κατάληξη της επέμβασης στην Κεντρική Αφρική είναι ακόμα άδηλη. Πάρα την συντριπτική πλειοψηφία με την οποία ενέκρινε η Γαλλική Βουλή, στις 25 Φεβρουαρίου, την παράταση της αποστολής, η επέμβαση αυτή δεν έχει την ίδια εσωτερική στήριξη όπως η επέμβαση στο Μαλί. Οι Αφρικανοί ζήτησαν την βοήθεια της Γαλλίας και η Γαλλία τη βοήθεια του ΟΗΕ και της Ευρώπης. Έφυγε ο πραξικοπηματίας πρόεδρος και ορίστηκε μεταβατική κυβέρνηση. Υπάρχουν κάποιοι φόβοι για επέκταση της κρίσης σε γειτονικές χώρες και για μακροπρόθεσμη εμπλοκή.
Υπάρχουν πολλές πραγματικές εστίες έντασης στην ευρύτερη περιοχή, με κορυφαία την ένταση Χαρτούμ -Ουάσινκτων+Τελ Αβίβ. Αυτή η αντιπαράθεση θα ορίσει το κλίμα της ευρύτερης περιοχής και σίγουρα θα έχει ισλαμική διάσταση. Η συνολική όμως κατάσταση της Υποσαχάριας Αφρικής πρέπει να θεωρείται ικανοποιητική. Η ειρήνη έχει κάνει άλματα προόδου. Πριν 20 χρόνια στο Κονγκό, στην Ανγκόλα, στη Μοζαμβίκη και στη Ρουάντα μετράγαμε εκατομμύρια νεκρούς. Σήμερα μιλάμε για χιλιάδες και οι πολεμικές συγκρούσεις αφορούν ένα ελάχιστο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού. Επικρατεί ειρήνη.
Χάρης Πολιτόπουλος.
Δημοσιεύτηκε στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ της 9/3/14 με τίτλο Συμφέροντα, "φιλανθρωπία", διαπλοκή και επεμβάσεις.
Ένα πλέγμα καλών και κακών συμφερόντων, καλών και κακών δεσμών θέλουν αυτές τις επεμβάσεις και η Γαλλική, η Αφρικανική και η διεθνής κοινή γνώμη τις εγκρίνει ή τουλάχιστον τις ανέχεται.
Η Γαλλία είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της ηπείρου. Καμία άλλη χώρα δεν έχει παρόμοια ικανότητα και ετοιμότητα, επί τόπου, στην Αφρική.
Υπάρχουν αφρικανικές μειονότητες στη Γαλλία που πιέζουν για επέμβαση όταν η χώρα τους πέσει σε κακά χέρια και Γαλλικές μειονότητες στην Αφρική που υπολογίζουν στην προστασία της μητρόπολης. Πολλοί Αφρικανοί καταριόνται την αποικιοκρατία αλλά ταυτίζονται με κάποια άλλη πλευρά της Γαλλίας , π.χ. την αριστερά ή δέχονται το Γαλλικό στρατό γιατί οι παππούδες τους πολέμησαν στο στρατό του Ντε Γκώλ.
Η Γαλλική γλώσσα αποτελεί ισχυρό δεσμό. Ο Γάλλος στρατιώτης διαβάζει τις πινακίδες και τους χάρτες και μπορεί να μιλήσει στους ντόπιους. Η Γαλλία έχει πανεπιστήμια και ινστιτούτα που μελετούν την Αφρική και όπου μελετούν οι Γαλλόφωνες Αφρικανικές ελίτ. Αυτές οι ελίτ προσδοκούν πάντα κάτι από τη Γαλλία, θετικό ή αρνητικό.
Η Γαλλία έχει μεγάλες επενδύσεις και πλούσιες εμπορικές σχέσεις με την Αφρική. Παράγει για παράδειγμα μεγάλο μέρος του ηλεκτρισμού της από πυρηνική ενέργεια και η AREVA χρειάζεται ουράνιο. Λένε ότι ο ορυκτός πλούτος είναι η κύρια αιτία για το πραξικόπημα και την επέμβαση στην Κεντρική Αφρική. Όμως όλοι όσοι έχουν business στην Αφρική, καλοδέχονται τον Γάλλο χωροφύλακα. Οι αδιάκριτες ισλαμιστικές επιθέσεις εναντίον κάθε ξένου έχουν σφυρηλατήσει την διεθνή ενότητα! Έτσι προκύπτουν οι ομόφωνες αποφάσεις του συμβουλίου ασφαλείας. Η Γαλλία - αντίθετα με τον νεότερο Μπους - επεμβαίνει με την έγκριση των περιφερειακών οργάνων, της Αφρικανικής Ένωσης, της ΕΕ και του ΟΗΕ. Άγγλοι και Γάλλοι συνεργάζονται.
Υπάρχει πάντα και το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον μερίδας του Γαλλικού λαού, η φιλάνθρωπη πλευρά του ιμπεριαλισμού (sic) όπως εκφράζεται από οργανώσεις του τύπου Medecins Sans Frontieres με αδιαμφισβήτητη προσφορά στους φτωχούς και τους άρρωστους. Ούτε αυτοί ανέχονται μια ισλαμική εξουσία και καλωσορίζουν τις επεμβάσεις.
Στους κακούς δεσμούς περιλαμβάνονται οι παράνομες αμφίδρομες οικονομικές ροές για τη στήριξη προεκλογικών αγώνων, κυβερνήσεων και εφημερίδων, οι “πελατειακές” δαπάνες των πολυεθνικών και όλα τα σκοτεινά κυκλώματα της λαθρεμπορίας ναρκωτικών, ανθρώπων και μαύρου χρήματος που δυστυχώς αποτελούν πάντα μέρος της συνολικής μήτρας των “διεθνών” σχέσεων. Και αυτοί οι “Κύριοι” έχουν συμφέροντα και δουλειές να υπερασπιστούν όταν μια ισλαμιστική οργάνωση καταλαμβάνει την πρωτεύουσα μιας χώρας και θέλει να επιβάλει τους δικούς της νόμους. Το μέτωπο υπέρ των επεμβάσεων είναι ευρύτατο! Τι θα γινότανε ο Γαλλικός στρατός, το ΝΑΤΟ και όλοι οι πολέμαρχοι χωρίς αυτούς τους βαρβάρους ;
Τέλος στην συγκεκριμένη συγκυρία τα εσωτερικά αδιέξοδα του Φρανσουά Ολάντ αυξάνουν τον ενθουσιασμό του για αποφασιστική δράση στο εξωτερικό, όταν υπάρχει και η έγκριση της κοινής γνώμης, ενώ συγχρόνως ψύχραιμες μακροπρόθεσμες γεω-στρατηγικές σκέψεις δίνουν προτεραιότητα στην ανερχόμενη ήπειρο.
Πως όμως ξαφνικά εξαπλώνεται η ισλαμική απειλή και φυτρώνει εκεί που δεν είχε εμφανιστεί μέχρι σήμερα ;
Η ισλαμική απειλή στο Μαλί μοιάζει να είναι παιδί της επιχορηγημένης “επανάστασης” στη Λιβύη. Οι άνεργοι ισλαμιστές εξασφάλισαν κάποια χρηματοδότηση, ακούμπησαν στους νομάδες του βόρειου Μαλί (που είχαν πραγματικά προϋπάρχοντα προβλήματα και αποσχιστικά όνειρα) και σε μια φτωχή χώρα, 15 εκ. κατοίκων, με υποτυπώδη στρατό και διοίκηση έφτασαν μέχρι την πρωτεύουσα!
Στην Κεντρική Αφρική, μια φτωχή μεσόγεια χώρα, 4,5 εκ. κατοίκων, με πολλά ορυκτά, έγινε πραξικόπημα τον Μάρτιο του 2013. Στην πρωτεύουσα υπήρχαν Γάλλοι και Νοτιοαφρικανοί στρατιώτες. Οι Νοτιοαφρικανοί πολέμησαν και είχαν 13 νεκρούς. Οι Γάλλοι δεν έκαναν τίποτε. Οι πραξικοπηματίες υποσχέθηκαν να αναθεωρήσουν τις κινεζικές συμβάσεις και να ζητήσουν Γάλλους και Αμερικάνους εκπαιδευτές για το στρατό τους. Αν δεν τους υποστήριξαν οι Γάλλοι, σίγουρα τους ανέχτηκαν. Η θρησκευτική διάσταση μοιάζει να προέκυψε σταδιακά καθώς η χώρα βυθιζόταν στο χάος. Οι πραξικοπηματίες δεν ήταν ισλαμιστές, αλλά ήταν κυρίως μουσουλμάνοι και ήταν εγκληματίες και πλιατσικολόγοι. Οι μουσουλμάνοι αποτελούν μόνον 15% του πληθυσμού της χώρας. Το μουσουλμανικό Τσαντ υποστήριξε το πραξικόπημα. Αυτό είχε συμβεί και σε προηγούμενα πραξικοπήματα αλλά για πρώτη φορά εγκαταστάθηκε μουσουλμάνος πρόεδρος και αποδείχτηκε ανίκανος να ελέγξει τους εγκληματίες. Μέσα σε 9 μήνες ανωμαλίας ξεπήδησαν χριστιανικές οργανώσεις αντίστασης, άρχισαν τις αντι-σφαγές και προέκυψε ανθρωπιστική κρίση και κίνδυνος γενοκτονίας. Τα μέσα μιλούν για 2 000 νεκρούς και 1 εκ. πρόσφυγες.
Σε μια ευρύτερη κλίμακα βέβαια η ανεργία των μαχητών της Λιβύης, η αδράνεια της Γαλλίας ή οι ανταγωνισμοί της με τους Κινέζους ή η πολιτική βλακεία των πραξικοπηματιών, δεν μπορούν να εξηγήσουν την άνοδο των θρησκευτικών εντάσεων σε όλο τον κόσμο. Οι χιλιάδες που τυλίγονται στις βόμβες και θυσιάζονται δεν είναι παιδιά μιας τυχαίας συγκυρίας αλλά μιας καθολικής κρίσης που δυστυχώς περιλαμβάνει και την αποτυχία της αριστεράς να πείσει και να δείξει ότι σε αυτόν τον υλικό κόσμο και όχι σε κάποιον άλλο θεολογικό, υπάρχει αποτελεσματική και δίκαιη λύση. Τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού αλλά και η αποτυχίες του σοσιαλισμού άνοιξαν το δρόμο στο Ισλάμ.
H κατάληξη της Γαλλικής επέμβασης στο Μαλί θεωρείται θετική. Μέσα σε λίγους μήνες έγιναν νομιμοποιητικές εκλογές και ο Φρανσουά Ολλάντ εμφανίστηκε σε ανοιχτό στάδιο με 20 πρωθυπουργούς και προέδρους της περιοχής να γιορτάσει την επιτυχία. Πάντως παραμένουν 1000 από τους 4000 Γάλλους στρατιώτες, δεν είναι άνεργοι και προβλέπεται και η αποστολή ευρωπαϊκής Γάλλο-Γερμανικής δύναμης.
Η κατάληξη της επέμβασης στην Κεντρική Αφρική είναι ακόμα άδηλη. Πάρα την συντριπτική πλειοψηφία με την οποία ενέκρινε η Γαλλική Βουλή, στις 25 Φεβρουαρίου, την παράταση της αποστολής, η επέμβαση αυτή δεν έχει την ίδια εσωτερική στήριξη όπως η επέμβαση στο Μαλί. Οι Αφρικανοί ζήτησαν την βοήθεια της Γαλλίας και η Γαλλία τη βοήθεια του ΟΗΕ και της Ευρώπης. Έφυγε ο πραξικοπηματίας πρόεδρος και ορίστηκε μεταβατική κυβέρνηση. Υπάρχουν κάποιοι φόβοι για επέκταση της κρίσης σε γειτονικές χώρες και για μακροπρόθεσμη εμπλοκή.
Υπάρχουν πολλές πραγματικές εστίες έντασης στην ευρύτερη περιοχή, με κορυφαία την ένταση Χαρτούμ -Ουάσινκτων+Τελ Αβίβ. Αυτή η αντιπαράθεση θα ορίσει το κλίμα της ευρύτερης περιοχής και σίγουρα θα έχει ισλαμική διάσταση. Η συνολική όμως κατάσταση της Υποσαχάριας Αφρικής πρέπει να θεωρείται ικανοποιητική. Η ειρήνη έχει κάνει άλματα προόδου. Πριν 20 χρόνια στο Κονγκό, στην Ανγκόλα, στη Μοζαμβίκη και στη Ρουάντα μετράγαμε εκατομμύρια νεκρούς. Σήμερα μιλάμε για χιλιάδες και οι πολεμικές συγκρούσεις αφορούν ένα ελάχιστο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού. Επικρατεί ειρήνη.
Χάρης Πολιτόπουλος.
Δημοσιεύτηκε στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ της 9/3/14 με τίτλο Συμφέροντα, "φιλανθρωπία", διαπλοκή και επεμβάσεις.