H Δρ Mamy Freddy Andriamalala, καθηγήτρια Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Οικονομίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Ανταναναρίβο, μας παρουσιάζει μια Οικονομική και Πολιτική ανάλυση για την υπόθεση της συνδιαχείρισης των διάσπαρτων νησιών.
Ποια είναι η τεχνική βάση στο διάλογο για τη συνδιαχείριση των διάσπαρτων νησιών;
Από τη δεκαετία του '90, ορισμένα εργαλεία και ορισμένες αρχές Νέας Δημόσιας Διοίκησης (New Public Management) χρησιμοποιούνται τόσο στις αναπτυγμένες χώρες όσο και στις υπανάπτυκτες. Η ιδέα έγκειται στη μεταφορά της λειτουργίας της ιδιωτικής διαχείρισης στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων. Σχετικά με την ιδέα αυτή, που υποστηρίζεται από τη Γαλλία και η οποία επιδιώκει να εφαρμόσει τη συνδιαχείριση των διάσπαρτων νησιών, τα οποία από νομικής και νόμιμης πλευράς ανήκουν στο κράτος της Μαδαγασκάρης. Είναι χρήσιμο να γίνουν ορισμένες τεχνικές διευκρινίσεις σχετικά με την ιδέα αυτή, που αποτελεί το αντικείμενο έντονων διαμαρτυριών και συζητήσεων στην πολιτική σφαίρα της Μαδαγασκάρης. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Είναι ο τρόπος αυτός διαχείρισης εφικτός και σκόπιμος στην περίπτωση των διάσπαρτων νησιών, που αποτελούν μέρος του εθνικού εδάφους της Μαδαγασκάρης, μιας κυρίαρχης χώρας;
Αλλά σε τι ακριβώς αφορά η συνδιαχείριση;
Η συνδιαχείριση είναι μια μορφή συμμετοχικής διαχείρισης, που χρησιμοποιείται συχνά στα πλαίσια μιας επιχείρησης ή ανοικτής οργάνωσης. Η συμμετοχική διαχείριση μπορεί να οριστεί ως τη διαχείριση η οποία χρησιμοποιεί μια σειρά από τεχνικά εργαλεία για να μοιράσει την εξουσία λήψης αποφάσεων και να ενισχύσει την οικονομική βάση και την ενδυνάμωση όλων των ενδιαφερομένων μερών κατά την άσκηση των οργανωτικών στόχων. Η συμμετοχική διαχείριση μπορεί να συμβιβάσει την οικονομική συμμετοχή και τη συμμετοχή στη διαχείριση.
Είναι ένας μονολιθικός τρόπος διαχείρισης;
Η συμμετοχική διαχείριση αποτελεί ένα εξελισσόμενο εργαλείο. Η συμμετοχή βασίζεται εξίσου σε δύο στοιχεία: πρώτον, στη δέσμευση και τη βούληση των δύο χωρών να συνεργαστούν για την αξιοποίηση των διάσπαρτων νησιών και, δεύτερον, στους εξωτερικούς παράγοντες που σχετίζονται με την κοινωνική, την πολιτική, την οικονομική και την τεχνολογική εξέλιξη. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των δύο στοιχείων μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταβάλουν την ισορροπία της οργάνωσης και να αναζητήσουν την αναπροσαρμογή της συνδιαχείρισης.
Μήπως η κυβέρνηση της Μαδαγασκάρης έχει περιθώρια ελιγμών για την ανάκτηση των διάσπαρτων νησιών;
Η οικονομική και πολιτική ιστορία της Μαδαγασκάρης δείχνει ότι το κράτος της Μαδαγασκάρης είναι ένα κράτος υποτακτικό. Ένα κράτος οικονομικά εξαρτημένο από ένα άλλο ισχυρό κράτος τείνει να υποστηρίζει την εξωτερική πολιτική του ισχυρού κράτους. Είναι κοινά γνωστό ότι η κυβέρνηση της Μαδαγασκάρης και το γαλλικό κράτος είναι σε μια σχέση εξάρτησης. Το ζήτημα της αυτονομίας και της συμπληρωματικότητας έχουν υποβιβαστεί σε δεύτερη μοίρα. Το πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης έχει αλλάξει τη σκέψη και την εφαρμογή στις πολιτικο-διπλωματικές και στις οικονομικές σχέσεις. Εν ολίγοις, η παγκοσμιοποίηση διαβρώνει την εθνική κυριαρχία και καταστά τη Μαδαγασκάρη υποτακτική. Ποιος είναι ο ένοχος; Το καθεστώς ή η παγκοσμιοποίηση;
Εσείς, ως ειδικός, τι προτείνετε για τη διαχείριση και την αξιοποίηση των διάσπαρτων νησιών;
Λέω ναι στη συμμετοχή επί των οικονομικών αποτελεσμάτων, όχι στη μερική ή την πλήρη ιδιοκτησία.
Η συμμετοχή στα οικονομικά αποτελέσματα είναι μια μορφή συνδιαχείρισης. Έγκειται στην αφύπνιση του ενδιαφέροντος της Γαλλίας ως προς τα αποτελέσματα της οικονομικής εκμετάλλευσης ώστε να παράσχει τις αναγκαίες επενδύσεις για το εγχείρημα. Στο αποτέλεσμα αυτό μπορούμε να φτάσουμε με διάφορους τρόπους, μεταξύ άλλων, μέσω της συμμετοχής στα κέρδη με βάση ένα προκαθορισμένο ποσοστό.
Το πλαίσιο της πλήρους συμμετοχής εμπλέκει την εξαγορά των διάσπαρτων νησιών από τη Γαλλία, η οποία επιδιώκει την καθολική διαχείριση των νησιών, την παραγωγή, τη χρηματοδότηση, κλπ
Η μερική συμμετοχή επιτρέπει στη Γαλλία να γίνει συνιδιοκτήτης των νησιών και να τα χρησιμοποιεί ως έδρα για τα χρήματα της ή τις εταιρείες της. Η συμμετοχή της Γαλλίας στην ιδιοκτησία είτε μερική είτε πλήρης, είναι απαράδεκτη. Γιατί; Επειδή σε πλήρη θέα της διεθνούς κοινότητας και του λαού της Μαδαγασκάρης, τα διάσπαρτα νησιά ανήκουν πράγματι στην εθνική κυριότητα της Μαδαγασκάρης. Ως εκ τούτου, η Μαδαγασκάρη θα πρέπει να λαμβάνει δικαιώματα από τις μελλοντικές πράξεις της εξόρυξης, του τουρισμού, της αλιείας και των διαφόρων φόρων, όπως οι φόροι επί των εταιρικών κερδών, οι φόροι εισοδήματος, το φόρο της ρύπανσης.
http://fr.allafrica.com/stories/201409300773.html
Αγάπη Καραμανλή
Ομάδα εργασίας ΥΣΑ του ΣΥΡΙΖΑ